Tarih:11 June 2016

Önce konuyu belirlemek gerekir. Is, es, akraba, komsu, takim, arkadas ve dost... Bunlardan vazgeçebilir misiniz? Bazilari için bu çok kolaydir. Vazgeçtim dersiniz ve olur biter. Geride kalanlar için neler yazilabilir, simdi onlari siralamak istiyorum:



Isi degistirmek size daha iyi seyler kazandiracaksa sorun yoktur. Ama sik is degistirmek sahibine iyi seyler kazandirmaz. Es’e gelince bunu tartismaya gerek yok. Ortalik karisabilir. Kaçinilmaz sonuçlariniz varsa düsünün derim. Bazilari buna çok hazir olabilir. O’nun kararinin sizinkisi ile eslesmesi lazim. Aslinda çok da zor degildir ama kisilerin biraz aynaya bakmasi gereklidir!



Akrabalarimizi kendimiz seçemiyoruz. Çok eskiden, çok sevdigim bir akrabamin hayatini kaybettigi günlerde yine bir aile büyügümün bana verdigi telkinler aklima geldi. Sunu söylemisti; “Esimizi, arkadasimizi kendimiz seçebiliriz ama akrabamizi seçme sansimiz yoktur!”



Kan bagi ile kalp bagi iliskisini ilk kez ondan duymustum. Öncesinde bu konularin üzerinde çok durmazdim ama gelinen yillar ve son aylar içerisinde yasadiklarim beni çok farkli sekilde düsünmemi zorladi.



Akrabalardan vaz geçemezsiniz. Onlar bir sekilde aile zinciri ya da halkalari içerinde bir yerde konumlaniyorlar. Batiya karsilik bizde çok etkili bir iletisim gücüne sahip iliskidir bu...



Arkadaslik olaganüstü ilisikler kazandirir. Her sey ve her konu konusulur, tartisilir; sonunda bir çizgide bulusulur. Uzun sürelidir. Ilerisi dostluk derecesine ulasir. Keza dostluk ömür boyu devam eder ve hiçbir kosul bu yapiyi bozmaya yeterli degildir. Herkesin dostu, dostlari olmasini temenni ederim.



Takim degistirme, eger profesyonelseniz sorun degildir. Taraftarliktan söz etmiyorum. Taraftarsaniz, her kosulda o takimi izlemeye, desteklemeye hazirsiniz demektir. Taraftari oldugunuz takimin maçi aksam fakat siz sabahin köründe maçin oynanacagi stada gidiyorsaniz artik kaçinilmaz sonuçla beraber yasamaya alismalisiniz. Siz taraftarsiniz ve oradasiniz. Keske herkes bunu yasayabilse?



Oradakiler arasinda “sevgili”yi unuttum sanirim. Insanlar sevgililerini severler. Esleri, isleri, arkadaslari, dostlari birer sevgili gibidirler. Yasadiklari mekanlar, yeni bulduklari arkadaslari, gidilen mekanlar, konserler, yazilanlar, söylenenler, düsünülenler hep bir sevgili formatinda olabilirler. Bu insanlara derin saygi göstermek gereklidir. Sahsen ben bu ilgiyi gösteriyorum ama buna layik olanlara...



Burada derin tartismalara girmek istemiyorum. Bakabildikleri aynalari varsa veya kendini görebilme becerisi olanlara sesleniyorum: Bir rüzgara kapilip saga sola savrulanlarin daha dikkatli olmalarini öneriyorum. Bu günler de geçecektir! Ama gerçekler ortaya çiktiginda is isten geçmis olacaktir! Bu isin kadin ya da erkek yani farkli degildir. Her iki taraf için geçerlidir yazdiklarim.



Sonuçta, bunlarin tamami birer vaz geçme sanatidir. Yukarida yazilanlarin tamamindan vaz geçilebilir. Hayat, bunlari anlatan binlerce hikayelerden olusmaktadir. Çok seversiniz, ertesi gün kaybedersiniz. Delirirsiniz, beklentileriniz yerine gelmez, vaz geçersiniz? Sizin çok dogal karariniz gibi görülen sonuç aslinda yeni bitislerin habercisi olabilir.



Yeni baslangiçlar yapanlara da saygi göstermelisiniz. Her kosulda... Ama kisa da olsa, kisa bir geçmis degerlendirmesini yapmaktan uzak durmamalisiniz. Geçmisiniz, geleceginizin sekillenmesinde önemli ip uçlari verecektir. Kasada size seslenenler, otomobili ile sizi izleyenler, çesitli sebeplerle etrafinizda gezinenler, Alsancak’taki arkadaslariniz, televizyon yönetmenleriniz, pilot kardeslerim ve digerleri...



Ama vaz geçmek becerisi size aittir. Huyunuz, duygulariniz, yasaminiz ve tercihleriniz size yeni vazgeçme becerileri kazandirmis durumdadir. O yüzden, bu gibilerine her zaman hayatta basarilar demek çok daha dogru olacaktir.



Nasil mi vaz geçilir? Buraya kadar okuduklariniz size fikir vermiyorsa bunu düsünmekten vaz geçebilirsiniz! Karar sizin... Zaten hep siz karar vermediniz mi ki?